Het nieuwe album van de Arctic Monkeys - Suck it and See - is te vinden op het net! Na een paar luisterbeurten valt hij me een beetje tegen moet ik zeggen. Paar goeie nummers, paar mindere. Er zit niet echt veel vaart in het album. En die stoner invloeden van Josh Homme, tja ik weet het niet. Op Humbug pakte het goed uit, maar een Don't Sit Down Cause I've Moved Your Chair gaat redelijk snel vervelen.
Van de poolaapjes verwacht ik eigenlijk gewoon een flinke portie energie, catchy hooks, en ingenieuze, geestprikkelende teksten. Dat laatste is meestal wel aan Alex Turner toe te vertrouwen, maar ook hij is niet echt in vorm op deze plaat helaas. Maar goed, misschien is het een groeiplaat en denk ik er over een week compleet anders over. You never know.
Hieronder drie nummers die ik tot de betere reken. Live bij Jools Holland overigens.
The Hellcat Spangled Shalalala vind ik misschien wel het beste nummer van de hele plaat. Het is een eenvoudig nummer, maar heeft een heerlijke Smiths-achtige vibe. De teksten zijn weer typisch Turner ('And did you ever get the feeling that these were things she said before / Her steady hands may well have done the devils pedicure / So what you waiting for?'). De über ironische shalalala's waar wel vaker in de britpop mee gedweept wordt, maken het nummer helemaal af. Het idee van een roekeloze serenade spreekt me verder ook wel aan ('When she walks her footsteps sing / A reckless serenade'), en Library Pictures is kort maar krachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten