Vier jaar geleden alweer (waaaaaaaaaat!? ik word oud...) verbaasde Justin Vernon, aka Bon Iver de wereld met zijn prachtige debuut For Emma, Forever Ago. Compleet uit niets en zonder platencontract werd het album in eigen beheer uitgebracht. Voor mij was het destijds een van de mooiste stukjes muziek van die herfst.
Voor de opnames sloot Vurnon zich aan het begin van de winter op in een afgelegen blokhut in Wisconsin. Compleet geïsoleerd van de rest van de wereld. Helemaal in zijn eigen wereld. En dat had zo zijn weerslag op de muziek. Het leverde intieme folk liedjes op, compleet ontstript van allerlei poespas. Je hoorde eigenlijk alleen een man met een mooie falsetto stem, en zijn gitaar getokkel. Maar toch bezat het allemaal een serene soort schoonheid.
Windeiren legde het album hem zeker niet. Zelfs Kanye West was fan, met als gevolg dat Vurnon mocht meedoen op diens Lost in the World. Een vreemde, maar geslaagde samenwerking.
Dit jaar is de man terug met een nieuwe solo plaat, die heel anders is qua instrumentatie. Gloomy synths, vage studio trickery, en hier en daar wat jazzy arrangementjes. De muziek straalt echter nog steeds dezelfde soort sobere tristesse uit, en dat is knap gedaan.
Hieronder Calgary, de eerste single. Hier nog een ander voorproefje, inclusief close-ups van het prachtige artwork.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten